بازدیدها: 1
می توان راهی از میانه های لاله زار به درون بازار یافت . بازاری که دیگر نه جمعیتی در آن باقی است و نه کسب و کاری . رونق گذشته آن در زیر غبار خاطرات و خاک مرور ایام پنهان شده است:
در کوچه پس کوچه های تهران قدیم که قدم میزنی ، نماهایی می بینی از سنت ها . جالب آنکه هنوز این نمادهای سنتی دلچسب است . نشانه ای می تواند باشد از چسبندگی باورهای ما در عصر مدرنیزاسیون به سنتهای دلچسب مان :
حتی در این گشت و گذار می توان به تکیه دولت هم رسید :
اما نباید انکار نمود که در پس این زیبایی هنرمندانه که با گذشت چند دهه همچنان پا برجا است و مورد استفاده ، این ها تنها پوسته ای هستند ظاهر فریب که آثار گذر ایام بر آنها نمایان شده است :
از نکات مهمی که در اینجا بیشتر به چشم می خورد مساله دکور پس از استفاده است :
با آشنایی که در صدا و سیما پیدا کرده ام ، فهمیده ام که پس از پایان هر برنامه یا سریالی ، دکور آن کاملا نابود می شود. یعنی سایر برنامه سازان نباید از آن استفاده کنند ( البته نمی دانم این ” نباید “عرف است یا قانون. ) شاید حق هم داشته باشند . طراحی دکور خود تخصصی است که بابتش یکبار در برآوردها و بودجه بندی ها محاسبات ریالی انجام می شود . از سوی دیگر بایت ایده ای که طراح داشته پرداخت انجام داده اند و در ضمن آن طرح حاصل تلاش فکری طراح است و دیگران نباید آن را استفاده کنند.
از سوی دیگر دکورهایی هستند که ماهیتا چشم نواز، خاطره انگیز و به یاد ماندنی اند. نگهداری از آنها جالب است ، دیدارشان جذاب است و فرصتی خواهند ساخت برای تجدید خاطره و حتی آموزش . با این حال این ها هم به همان درد دچار می شوند :نابودی.